GMINA BOCHNIA

Świątynie i dzwonnice

• 
• 

Łapczyca: kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny (Kazimierzowski)

Gotycki, murowany kościół w Łapczycy został wzniesiony na malowniczym wzgórzu. Jest jednym z obiektów na historycznym szlaku turystycznym Via Regia Antiqua. Kościół został ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego – jak głosi legenda jest to wotum pokutne za związki miłosne z Esterką, Żydowką z Kazimierza. Jednonawowy kościółek nakrywa sklepienie krzyżowo – żebrowe. Prezbiterium zamknięte zostało trójbocznie. Istnieją przypuszczenia, że pierwotnie kościółek posiadał nawy boczne. W późniejszym okresie dobudowano kaplicę od strony południowej i kruchtę od zachodu. Neogotycki ołtarz w formie tryptyku pochodzi z 1902 roku, a wykonany został przez Franciszka Samka. Środkowa cześć przedstawia rzeźby Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz świętych Stanisława i Wojciecha. Na skrzydłach bocznych umieszczono sceny z życia Marii. Barokowe ołtarze boczne pochodzą z przełomu XVII i XVIII wieku. Przy kościele znajduje się wolnostojąca dzwonnica drewniana, w której zawieszony jest dzwon pochodzący z XV lub XVI w. W bezpośrednim otoczeniu kościoła znajdują się pojedyncze mogiły, obok niego natomiast rozciąga się cmentarz parafialny. 

Chełm: kościół Zakonu Bożogrobców pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela

Powstanie parafii w Chełmie związane jest Zakonem Bożogrobców z Miechowa. W świetle dokumentu z 1198 roku, który nadał zakonowi przywilej władania chełmską parafią, jawi się ona jako jedna z najstarszych w Małopolsce. W 1170 powstała pierwsza drewniana świątynia pw. Jana Chrzciciela. Kościół ten przetrwał do 1412 roku, kiedy to powstał drugi drewniany kościół ufundowany przez Bożogrobców. W latach 1738 – 1749 wieku została wzniesiona kolejna świątynia, tym razem już murowana (z cegły i kamienia). Jej konsekracja nastąpiła w 1825 roku i do dziś pełni rolę kościoła parafialnego. Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Chełmie jest jednym z obiektów sakralnych na królewskim szlaku turystycznym Via Regia Antiqua. Posiada budowę jednonawową w stylu barokowym. We wnętrzu kościoła znajduje się ołtarz autorstwa Piotra Korneckiego z 1749 roku. Jego główną ozdobą jest XVIII-wieczny obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej z herbem Zakonu Bożogrobców. Drugim jest obraz patrona parafii św. Jana Chrzciciela, namalowany w 1882 roku przez Franciszka Miklusińskiego. Trzeci obraz – wykonany przez nieznanego artystę  - pochodzi z 1911 roku i przedstawia Ostatnią Wieczerzę. Pozostałe dzieła sztuki malarskiej znajdujące się w świątyni to: obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Matki Bożej Różańcowej i św. Józefa z Dzieciątkiem znajdujące się w ołtarzach bocznych, tryptyk Najświętszego Serca Pana Jezusa, czy XVIII – wieczny obraz z wizerunkiem bożogrobców. Najstarszym elementem jest kamienna chrzcielnica z przełomu XVI i XVII wieku. Na ścianach kościoła widnieją dwa epitafia – pierwsze z 1623 roku Jana Innocentego Petrycego (dr medycyny i filozofii, poety i profesora Akademii Krakowskiej) a drugie – z XVIII wieku Salomei z Czernych Ankwiczowej. Obok kościoła znajduje się XVIII – wieczna murowana dwukondygnacyjna dzwonnica zabudowana na planie kwadratu. Umieszczono w niej cztery dzwony: „Teresa” z 1678 roku i trzy z 1966 roku – „Maryja”, „Józef” i „Jan Chrzciciel.”  Od 1999 roku w Chełmie działa Muzeum Zakonu Stróżów Bożego Grobu, w którym prezentowane są cenne archiwalia parafialne (XVI–XX w.), kolekcja zabytkowych ornatów z XVII-XIX w., szaty liturgiczne, zabytki dawnej sztuki złotniczej, stare księgi liturgiczne, unikatowe kroniki parafialne sięgające XVI w., księgi parafialne prowadzone od XVII stulecia, inwentarze, plany, mapy, mszały i wiele innych. Pochodząca z 1751 roku drewniana figura Jana Nepomucena oraz współczesna płaskorzeźba obrazująca początki parafii to główne ozdoby ekspozycji. Muzeum można zwiedzać w każdą niedzielę od godziny 11.30 do 13.30. Założycielem i kustoszem Muzeum jest były proboszcz tutejszej parafii ks. Antoni Tworek.

Gawłów: kościół parafialny pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli

Jednonawowy drewniany kościół pochodzący z 1806 roku, noszący  imię św. Andrzeja Boboli to dawny zbór ewangelicki, przekazany w użytkowanie katolikom w 1945 roku, kiedy to w Gawłowie utworzono parafię rzymsko – katolicką. Budowla ta charakteryzuje się wieżą zbudowaną na planie kwadratu. Wystrój wnętrza pochodzi z XIX wieku: dwa ołtarze wzorowane są na ołtarzach bocheńskiej świątyni, z których główny ozdobiono XX-wiecznym obrazem patrona kościoła. Pochodzący z tego samego wieku obraz „Serce Jezusa” umieszczony został w ołtarzu bocznym. Ołtarz ten ozdabiają także rzeźby czterech Ewangelistów w stylu prowincjonalno – barokowym, pochodzące prawdopodobnie z przełomu XVIII i XIX wieku. W kościele znajduje się także zabytkowa  chrzcielnica pochodząca z początku XIX wieku. Koło kościoła stoi murowana dzwonnica z 1983 roku.

Krzyżanowice: kościół pod wezwaniem św. Joachima

Za pierwszy wiarygodny dokument dotyczący parafii Krzyżanowice należy uznać rachunek świętopietrza z 1326 roku. W początkowej fazie istnienia parafia posiadała wezwanie Ducha Świętego. Obecny kościół wzniesiono w 1699 roku w Bochni i stanowił własność OO. Bernardynów. Po kasacie zakonu został przeniesiony w 1794 roku do Krzyżanowic i tam zrekonstruowany. Wówczas prawdopodobnie nastąpiła zmiana wezwania na św. Joachima. Jednonawowa świątynia ma wysunięte prezbiterium, które zamknięto ścianą prostą. Murowana zakrystia (prawdopodobnie pozostałość po poprzednim kościele) stanowi najstarszą część budowli. Wieloboczna wieżyczka z latarnią wybudowana jest w stylu barokowym. Wnętrze kościoła zdobi XVI – wieczna gotycka kamienna chrzcielnica i trzy krucyfiksy  z przełomu XVII i XIX wieku. Klasycystyczne, XIX-wieczne ołtarze - główny i boczne – ozdobione są wizerunkami św. Joachima, Matki Bożej z Dzieciątkiem i Serca Pana Jezusa. Z XVIII wieku pochodzi wybudowana w tym samym stylu ambona. Na zewnątrz znajduje się drewniana dzwonnica, także XVIII-wieczna. Kościół wpisany jest na listę obiektów Szlaku Architektury Drewnianej. 

Pogwizdów: kościół  pod wezwaniem św. Szymona i Judy

Budynek pochodzi z przełomu XV i XVI wieku. Jego przebudowa przypadała na okres 1896-1913. Wnętrze kościoła urządzone zostało w stylu barokowym ze złoconymi elementami rokokowymi. W centralnej części ołtarza głównego umieszczonego obraz przedstawiający patronów kościoła – apostołów Szymona i Judę Tadeusza, które zostały namalowane w 1802 r. Po bokach stoją figury świętych Stanisława i Wojciecha oraz większe – św. Antoniego i Józefa. W lewym ołtarzu bocznym umieszczono obraz Matki Bożej Częstochowskiej pochodzący z XVII w., natomiast w prawym – figurę Najświętszego Serca Pana Jezusa. W kościele znajduje się krzyż z rzeźbą Chrystusa wykonany w XVII w. Na uwagę zasługują również organy, które pochodzą  prawdopodobnie z XVIII w. Kościół wpisany jest na listę obiektu Szlaku Architektury Drewnianej.